Live and let die

Niedziela, 17 listopada 2013 roku, Krotoszyn.
Chłodny listopad, dokładniej opatulam się szalikiem, wiatr huczy mi w uszach.
Trzęsącymi się dłońmi, zapalam znicz. Mam nadzieję, że da Ci ciepło.
Kiedy byłyśmy w szpitalu, przez myśl mi nie przeszło, że w listopadzie będę Cię odwiedzać na cmentarzu. Spoglądam na białą tabliczkę: "Żyła 20 lat" - czy to naprawdę tak się skończyło? 
Chciałabym wyć, wyć do księżyca jak wilk, bo tak rozdzierająca jest ta niesprawiedliwość,
z którą nie umiem się pogodzić. Teraz powracają do mnie tylko flashbacki.

21 marca 2012 roku, szpital na Banacha, OIOH
Leżymy na korytarzu przez jakieś 2 godziny, bo naprawiają coś w pokojach.
Dzieli nas jakieś 8 metrów.

21 marca 11:18

Marta: hej co tam?

Martyna: TEEEEEEEESKNIE!!!!!!!!!!!!!

Marta: no ja teżżżżżżżż:((((

Martyna: Wroc do mnie !!!!!!!!

Marta: Juz ideeeeee

o idzie czaaaarna:)

Martyna: czarna2

ale nie ma to jak oryginał

Marta: o marta!

Martyna: dobrzeeeeee

niezly sklad

agata, marta

Marta: no Agata, Marta

tylko szkoda czarnej

Martyna: no co poradzisz, nie mozna miec wszystkiego

Marta: moze mi opatrunek zmienia?:P

Martyna: popros Martte

Marta: nieee, zaczekam do jutra

Martyna: ale przeciez Cie boli

Marta: ojjj, jak sie nie ruszam to nie

Martyna: hm, no nie wiem, ja bym zmienila

dla pewnosci

Marta: może wieczorem...

Martyna: piszesz coś tam znowu dziś?

Marta: jeszcze klaruje w głowie

a co?

Martyna: no bo czekam az cos napiszesz

pisz pisz jak najwiecej

Marta: no ty też pisz

Martyna: dzisiaj jest dzien odpoczynku, jutro dodam post bo ten teoretycznie jest dzisiejszy, bo jak go wrzucalam to 1 byla

Marta: jaki tu mlyn:)

Martyna: skupic sie nie mozna

jakos tak w pokojach nie slychac w ogole, ze tu tyle sie dzieje

Marta: no dokładnie

my mamy cisze i spokój

Martyna: chce do pokoju

Marta: jak tu jest tak cały czas to ja nie zazdrosze

wgl ale wyzysk młodszych:P

Marte uganiaja po jakies skierowanie

Martyna: noooo

Marta: normalnie chyba nabiore wiecej szacunku do nich

Martyna: ja tez, ale nie do czarnej

Marta: no czarna sie obija, próbuje zamieniac dyzury jaos

Martyna: mysli ze jest szczwana

kiedy dzielił nas metr...

24 marca 19:28

Marta: hej

Martyna: siema!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Marta: dzieki za pizze

Martyna: dzieki za towarzystwo

Marta: dzieki za pogode ducha:)

Martyna: to ja dziekuje, dobra duszyczko:)

Marta: oj, ty moje kochanie...

I kiedy dzieliły nas kilometry...

29 lipca 20:00

Marta:ale ty jestes DROWA!!!!!!!!!!!!!!

ZDROWA

Martyna: nie wiem tego, kochana, nie wiem

wciaz czekam na odpowiedz

zobaczymy jak to wyjdzie

Marta: uda sie, musi sie udac

Martyna: ech miała byc sterylna impreza, pamietasz?

ja Ty Czarek Maciek...

Marta: no...

2 sierpnia 15:56

Martyna: dobrze, na pewno sie okaze, ze na Banacha jak zwykle cos pomylili, jak juz sama bede po PETcie to zabieram sie stamtąd jak najszybciej.

Marta: jasne...i robimy sterylna impreze

Martyna: z Twoją lampą antybakteryjną! Kocham Cię, Przyjaciółko!!!

 Co nas teraz dzieli? Myślę, że już nic.

Nie sądzę, bym uścisnęła losowi dłoń. Ale chyba muszę pozwolić Ci odejść.
Wszyscy jesteśmy chwilami. Wszyscy jesteśmy mgnieniem. Musimy pozwolić sobie odejść. 

"But if this ever-changing world in which we live in
Makes you give in and cry

Say live and let die..."